operacja tętniaka mózgu film

Embolizacja tętniaka mózgu i malformacji tętniczo-żylnych (naczyniak mózgu, AVM) Polega ona na mało inwazyjnym leczeniu tętniaków i innych nieprawidłowości naczyń krwionośnych, które występują w mózgu. Problemy te są zwykle identyfikowane u dorosłych, ale mogą się pojawić także u dzieci. Zabieg embolizacji polega na Obejrzyj film i dowiedz się więcej o agresji u dzieci autystycznych. Lek. dent. Konrad Rutkowski Stomatolog , Poznań. 84 poziom zaufania. Przed wizytą wskazana pisemna zgoda lekarza prowadzącego na leczenie stomatologiczne w znieczuleniu miejscowym. Lek. Jerzy Bajko Neurolog , Szczecin. 84 poziom zaufania. po operacji pękniętego tętniaka. Moja mama miała wylew z tetniaka (tętnica przednia czołowa).Wylew był duży.Jest juz po operacji założenia klipsa,cały czas był świadoma,nie ma niedowładów,ani problemów z mowaczy pamiecią.Była już pionizowana,może siadac do posiłkow.Martwi mnie jednak temperatura,która wieczorem jest ok.38. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Lot samolotem a tętniak aorty – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn. Tętniak aorty brzusznej a lot samolotem – odpowiada Dr n. med. Marek Rawski. Możliwość lotu samolotem 3 miesiące po operacji tętniaka mózgu – odpowiada Dr n. med. Anna Błażucka. Przyczyny tętniaka mózgu. Tętniak jest zmianą powstającą na naczyniu krwionośnym, z reguły – na tętnicy, a bardzo rzadko na żyle. Bezpośrednią przyczyną tętniaka jest osłabienie ścian naczynia prowadzące do ich nadmiernego rozszerzenia (przekraczającego 50% średnicy zdrowego naczynia). Schrot Und Korn Er Sucht Sie. Alżbeta Lenska walczyła o życie z powodu pękniętego tętniaka mózgu. Aktorka przeszła długą rekonwalescencję, podczas której troskliwe wspierał ją mąż Rafał Cieszyński. Od tamtych wydarzeń minęły trzy lata. Gwiazda "Ojca Mateusza" opowiedziała, jak dzisiaj wygląda jej życie po poważnej operacji. Alżbeta Lenska to aktorka, której popularność przyniosła rola Edyty Jeżowskiej w serialu "Pierwsza miłość". Potem widzowie polubili ją jako Agatę Gibalską w "Ojcu Mateuszu", gdzie grała u boku swojego prawdziwego męża, aktorka Rafała Cieszyńskiego. Para pobrała się w 2007 roku i doczekała dwójki dzieci: córki Zofii i syna maju 2019 roku Alżbeta Lenska trafiła do szpitala z powodu pękniętego tętniaka. Aktorka zasłabła za kulisami podczas przerwy spektaklu w warszawskim Teatrze Komedia. Na szczęście na miejscu był Rafał Cieszyński, który natychmiast zawiadomił pogotowie. Tydzień później Alżbeta Leńska opublikowała pierwsze zdjęcie po operacji. Lekarze musieli ogolić jej część głowy, na której potem widniała rozległa szrama. Coś strzeliło w głowie, nie mogłam oddychać, przewróciłam się, wyłam z bólu, nie wiedziałam, co się dzieje - opowiadała na Instagramie aktorka. "Pękł Pani tętniak w głowie, który całą krwią zalał pani głowę, musimy operować natychmiast, nie wiem, czy przeżyje pani, a jeśli przeżyje, nie wiem, co będzie" - wspominała w swojej relacji. Alżebeta Lenska opowiedziała o życiu po operacji tętniakaNa szczęście operacja usunięcia rozlanego tętniaka mózgu przebiegła pomyślnie. Alżbeta Lenska wkrótce wróciła do zdrowia i aktywności zawodowej. Dzięki szybkiej reakcji lekarzy aktorce udało się uniknąć poważnych niedowładów i gwiazda "Ojca Mateusza" do dzisiaj mierzy się z traumatycznymi wspomnieniami. Alżbeta Lenska wyznała w "Dzień Dobry TVN", że miewa z tego powodu stany depresyjne. Pomaga jej jednak praca nad książką oraz występy w Teatrze Capitol, gdzie gra w sztuce "Kochane pieniążki". Jak przyznaje, po chorobie jest bardziej aktywna niż wcześniej. Niektórzy mi mówią, że zwariowałam, bo wykorzystuję każdy dzień. Kiedyś się bardziej wstydziłam, bałam mówić o pewnych rzeczach - powiedziała w ostatniej rozmowie z Plejadą. Lenska jest wdzięczna losowi, że udało jej się przeżyć i do tego wyjść bez szwanku z poważnej operacji. Zdaje sobie sprawę, że miała dużo szczęścia, dlatego dzisiaj cieszy się każdym dniem i stara się czerpać z życia pełnymi garściami. Teraz nigdy nie wiem, ile czasu mi zostało, bo bardzo się zmierzyłam z tym trzy lata temu. Bardzo się cieszę, że mam każdy dzień w gratisie. Zawsze mi się wydaje, że jestem w gratisie na ziemi - wyznała Plejadzie gwiazda "Ojca Mateusza". Tętniak mózgu to wybrzuszenie powstające w osłabionej części tętnicy mózgowej. Gdy jakaś część naczynia zostaje osłabiona, przepływająca pod ciśnieniem krew zaczyna ją uwypuklać, dodatkowo ją osłabiając. Proces tworzenia się tętniaka może trwać latami, aż pewnego dnia osłabione naczynie pęka, powodując krwotok. Zanim do tego dojdzie, tętniak zazwyczaj nie daje żadnych objawów i usypia czujność osoby, która jest jego nieszczęśliwym posiadaczem. Sprawdź, co wpływa na powstawanie tętniaka mózgu. Tętniak mózgu, czyli tętniak naczyń mózgowych lub tętniak wewnątrzczaszkowy, to choroba naczyń mózgu. Tętniak to wybrzuszenie w tętnicy powstające w sytuacji, gdy jedna z warstw budujących tętnicę ulegnie znacznemu osłabieniu na pewnym odcinku. Wtedy krew przepływająca pod ciśnieniem powoduje wypychanie czy wybrzuszanie osłabionego fragmentu tętnicy, tworząc niebezpieczne uwypuklenie zwane może występować u wielu osób, które nawet o tym nie wiedzą. Niewielkie uwypuklenie nie daje bowiem żadnych objawów i nie skłania do wizyty u lekarza. Natomiast powiększający się z czasem tętniak, którego krew wypycha coraz mocniej, może pęknąć i spowodować groźny dla zdrowia i życia tworzy się jako uwypuklenie części ściany tętnicy, co kształtem przypomina worek i stąd najczęściej występują tętniaki określane mianem workowatych (pękają częściej). Rzadziej występują tętniaki tzw. wrzecionowate, które nie pękają często i rzadko są źródłem krwotoków. Natomiast w ich świetle dochodzi do powstawania skrzeplin, co może prowadzić do udaru niedokrwiennego w pniu mózgu i/lub w móżdżku. Jak często występują tętniaki? Częstość występowania tętniaków nie jest dokładnie znana. Szacuje się, że mogą one występować u 0,2–7,9 proc. populacji. Dzięki większej dostępności nieinwazyjnych metod obrazowania mózgu coraz częściej znajduje się niepęknięte tętniaki u osób, u których badania wykonywane są z innych przyczyn. Tętniak mózgu może pęknąć! Najczęstszą przyczyną pęknięcia tętniaka jest podwyższone ciśnienie tętnicze, które powoduje pęknięcie osłabionej i wypychanej przez jakiś czas tętnicy. Pęknięcie tętniaka skutkuje krwotokiem podpajęczynówkowym, który zagraża zdrowiu i życiu powoduje wzrost ciśnienia? Na przykład wysiłek fizyczny, uraz głowy, a nawet stosunek seksualny. Ryzyko pękania tętniaków zwiększa się także u osób nadużywających alkoholu i jak wygląda tętniak naczyń mózgowych: fot. Tętniak mózgu powstaje zazwyczaj w miejscu rozwidlenia tętnic na gałęzie lub w miejscu odejścia poszczególnych występowania tętniaka mózguDo tej pory nie wyjaśniono, dlaczego tętniaki mózgu powstają u jednej osoby, a u innej nie. Jednak wśród przyczyn powstawania tętniaków wymienia się przede wszystkim miażdżycę i wrodzone nieprawidłowości budowy ścian tętnic polegające na tym, że w rozwidleniu tętnicy jest mniej włókien mięśniowych i sprężystych, co sprawia, że takie miejsca są słabsze i ulegają uwypukleniu pod wpływem ciśnienia przepływającej mogą również powstawać w następstwie zmian zapalnych w ścianie tętnicy. Dzieje się tak zazwyczaj w związku z zatkaniem światła naczynia przez zakażoną skrzeplinę – mówi się wtedy o tętniakach przyczyn powstawanie tętniaków mózgu wymienia się: miażdżycę; nadciśnienie tętnicze; stany zapalne w ścianach naczyń mózgowych; nieprawidłowości rozwojowe w okolicy koła tętniczego mózgu; czynniki dziedziczne: uważa się, że w rodzinach, w których wcześniej występowały krwawienia podpajęczynówkowe, częściej pojawiają się tętniaki mózgu. Tętniaki powstają przez dłuższy czas, dlatego najczęściej wykrywa się je w czwartej, piątej, a nawet szóstej dekadzie życia, sporadycznie występują u noworodków. Objawy tętniaka mózguTętniak mózgu zazwyczaj nie daje żadnych objawów, aż do momentu pęknięcia i wylania się krwi do otaczających tkanek. Jedynie duży tętniak może czasami uciskać sąsiednie struktury, powodując bóle głowy, a nawet deficyty część tętniaków może dawać pewne objawy jeszcze przed pęknięciem. Zalicza się do nich ból głowy, poszerzenie jednej źrenicy, podwójne widzenie i opadanie powieki. Objawem pęknięcia tętniaka mózgu jest natomiast nagły i niezwykle silny ból głowy. Towarzyszą mu zazwyczaj takie symptomy jak sztywność karku, światłowstręt, nudności i wymioty, a nawet utrata ważne! Zdarza się, że pierwsze krwawienie z tętniaka nie jest duże i objawy (ból głowy, sztywność karku, światłowstręt) ustępują po jakimś czasie. Nie wolno tego lekceważyć i należy jak najszybciej wezwać pogotowie. Bardzo prawdopodobne, że w niedługim czasie wystąpi kolejne krwawienie, często znacznie poważniejsze od pierwszego i zwiększające ryzyko śmierci. Pęknięcie tętniaka jest sytuacją bezpośrednio zagrażającą życiu i może prowadzić do poważnych powikłań, w tym niedowładów i problemów tętniaka mózguWiększość tętniaków wykrywana jest dopiero w momencie, gdy dojdzie do ich pęknięcia. Ponieważ przeważnie nie dają objawów, mogą powiększać się przez długi czas, nie wzbudzając żadnych podejrzeń. Tętniaki mogą być również rozpoznane znacznie wcześniej – przed pęknięciem. Ma to miejsce zazwyczaj podczas badań obrazowych mózgu wykonywanych z zupełnie innego z podejrzeniem pęknięcia tętniaka mózgu poddaje się tomografii komputerowej głowy. Gdy badanie wykaże obecność krwotoku podpajęczynówkowego, wykonuje się dodatkowo angiografię tomografii komputerowej (Angio-TK) – badanie, które dokładniej uwidacznia zmiany w naczyniach. Zdarza się jednak, że w tomografii krwotok nie jest widoczny, wtedy zaleca się wykonanie punkcji lędźwiowej i ocenę płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym jednoznacznie można stwierdzić cechy ustaleniu rozpoznania konieczna jest konsultacja z chirurgiem, który podejmuje decyzję o sposobie rozpoznaje się tętniaki, które nie pękły? Tętniaki obecne w mózgu rozpoznaje się zazwyczaj po wykonaniu angiografii tomografii komputerowej lub angiografii rezonansu magnetycznego. U niektórych pacjentów w sytuacji, gdy wyniki badania nie pozwalają jednoznacznie stwierdzić obecności tętniaka, wykonuje się tradycyjną angiografię subtrakcyjną naczyń mózgowych, która jest najdokładniejszą metodą tętniaka mózguO sposobie leczenia tętniaka zawsze decyduje zespół lekarski w porozumieniu z pacjentem, który powinien zostać powiadomiony i uświadomiony o stanie, w jakim się znajduje. Wybierając metodę leczenia, zespół bierze pod uwagę wielkość tętniaka, jego umiejscowienie, kształt, szerokość przyległych naczyń i występowanie innych tętniaków mózgu polega na jego wyłączeniu z krążenia w układzie naczyniowym dwie metody leczenia tętniaków mózgu: Operacyjne założenie klipsa na szyję tętniaka polegające na nacięciu skóry na głowie i przecięciu kości czaszki wykonując kraniotomię i następnym wypreparowaniu tętniaka i założeniu metalowego klipsa odcinającego dopływ krwi do tętniaka. Zabieg neuroradiologiczny, czyli embolizacja polegająca na wypełnieniu tętniaka sprężynkami przez cewnik, który wprowadza się przez tętnicę udową w pachwinie. Metoda umożliwia stosunkowo mało inwazyjne zamknięcie tętniaka. Wykryte przypadkiem, małe tętniaki nie podlegają zazwyczaj leczeniu operacyjnemu – za duże, podlegające operacji uważa się tętniaki o wymiarach ok. 7-10 mm. Należy je jednak regularnie obserwować. Tętniaki lubią się bowiem powiększać, dlatego w przypadku podjęcia decyzji o nieleczeniu tętniaka zalecane jest okresowe wykonywanie badań obrazowych, by stale oceniać jego wielkość. Tętniak mózgu: rokowania Rokowanie tętniaka mózgu zależy od jego wielkości, lokalizacji i obecności innych tętniaków. Dodatkowo największe szanse na pełne wyleczenie mają osoby, u których tętniak zostanie wykryty, zanim pęknie, a także chorzy z pękniętym tętniakiem, którym zostanie udzielona natychmiastowa pomoc. Tętniak – pierwsza pomoc ma znaczenie!Gdy tętniak mózgu pęknie, zaczyna się wyścig o ludzkie życie. Tu liczy się natychmiastowa reakcja i szybka diagnoza. Statystyki są bowiem okrutne. W zależności od tego, jak rozległe jest krwawienie, nawet 10-15 proc. chorych umiera, zanim przybędzie najważniejsze jest, by chory po pęknięciu tętniaka jak najszybciej trafił pod opiekę pęknięciu tętniaka pojawia się ogromny ból głowy. Osoby, które go doświadczyły, opisują, że był to najsilniejszy ból, jaki czuły w życiu. Pojawia się nagle i zwala z nóg, jak po rażeniu piorunem. Towarzyszą mu zazwyczaj takie objawy, jak sztywność karku, nudności, wymioty, a nawet utrata zrobić, gdy pojawią się objawy pęknięcia tętniaka? Jeśli nie jesteś w stanie wezwać pogotowia, osoba z bliskiego otoczenia powinna to zrobić jak najszybciej! Za wszelką cenę unikaj wysiłku fizycznego! Połóż się i czekaj na nadejście pomocy. Nie zażywaj żadnych leków i nie wykonuj gwałtownych ruchów. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: Co to jest tętniak mózgu i jakie są jego przyczyny? Fot. Tętniak mózgu, określany w literaturze medycznej jako tętniak wewnątrzczaszkowy lub tętniak naczyń mózgowych, jest chorobą tętnic mózgu. Tętniak powstaje wówczas, gdy jedna z warstw budujących tętnicę ulegnie w jednym miejscu osłabieniu. Płynąca pod ciśnieniem krew wypycha na zewnątrz osłabiony fragment tętnicy, tworząc uwypuklenie, które z czasem powiększa się i może pęknąć. Nie wyjaśniono jeszcze dlaczego tętniaki powstają tylko u niektórych osób, a u innych nie występują. Wśród przyczyn tętniaka mózgu wymienia się przede wszystkim wrodzone nieprawidłowości budowy ściany tętnic i miażdżycę. Niekiedy tętniaki mózgu powstają w następstwie zmian zapalnych w ścianie tętnicy. Dzieje się tak zwykle w związku z zaczopowaniem światła naczynia przez zakażoną skrzeplinę. Takim tętniakom nadano nazwę septycznych (ang. mycotic aneurysm). Jedna z teorii mówi, że przyczyną powstania tętniaka mózgu jest wrodzona nieprawidłowość budowy tętnic mózgowych, polegająca na tym, że w rozwidleniu tętnicy mniej jest włókien mięśniowych i sprężystych. Takie miejsce jest słabsze i pod wpływem wysokiego ciśnienia krwi ulega stopniowemu uwypukleniu. Potwierdzeniem tej teorii jest fakt, że w rodzinach, w których wcześniej występowały krwawienia podpajęczynówkowe, częściej pojawiają się tętniaki mózgu. Obok deficytu w budowie błony środkowej i sprężystej błony wewnętrznej naczynia, wymienia się również inne przyczyny powstawania tętniaków: nieprawidłowości rozwojowe w okolicy koła tętniczego mózgu, nadciśnienie tętnicze, stany zapalne w ścianach naczyń, czynniki dziedziczne. Tętniaki powstają przez dłuższy czas, stąd najczęściej wykrywa się je w czwartej, piątej i szóstej dekadzie życia, a tylko sporadycznie występują u noworodków. Tętniak mózgu najczęściej powstaje w miejscu rozwidlenia tętnic na gałęzie dalsze lub w miejscu odejścia poszczególnych tętnic. W 85% przypadków tętniaki lokalizują się w dorzeczu przedniej części koła tętniczego mózgu (Willisa). Najwięcej tworzy się na tak zwanej tętnicy łączącej przedniej (35%), a w dalszej kolejności na tętnicy środkowej mózgu (20%), na podziale tętnicy szyjnej (8–12%), na dalszym odcinku tętnicy przedniej mózgu (3–5%), tętnicy naczyniówkowej przedniej (3%), tętnicy ocznej (2%). Tętniak tworzy się jako uwypuklenie ściany tętnicy, które kształtem przypomina worek i stąd też najczęściej występujące tętniaki są określane mianem workowatych. Uwypuklenie to powiększa się stopniowo i doprowadza do ścieńczenia i osłabienia ściany tętnicy. Ryc. 1. Tętniak mózguTętniak mózgu może pęknąć. Najczęstszą przyczyną pęknięcia tętniaka jest podwyższone ciśnienie tętnicze. Sytuacje powodujące wzrost ciśnienia tętniczego – na przykład wysiłek fizyczny – są częstą przyczyną pęknięcia tętniaka mózgu i krwotoku podpajęczynówkowego. Innym częstym powodem jest uraz głowy. Ciśnienie tętnicze powoduje pęknięcie osłabionej tętnicy, powodując krwotok wewnątrzczaszkowy. Określa się go mianem krwotoku podpajęczynówkowego, ponieważ najczęściej krew wypływa z pękniętej tętnicy do przestrzeni pomiędzy mózgiem i błoną pokrywającą mózg – nazywaną oponą pajęczą. Rzadziej krew może także wypływać wprost do struktur mózgu, tworząc krwiak śródmózgowy, lub do komór mózgu. Istnieją dwa rodzaje tętniaków mózgu: workowate (ang. saccular, berry aneurysms) – stanowiące ok. 80% wszystkich tętniaków, wrzecionowate (ang. fusiform aneurysms) – występujące znacznie rzadziej. Tętniaki workowate stanowią do 80% wszystkich tętniaków mózgu. W części przypadków są to zmiany mnogie. Dodatkowo, w porównaniu z tętniakami wrzecionowatymi, pękają znacznie częściej. Ryzyko pęknięcia jest istotnie większe w przypadku tętniaków mózgu o większych rozmiarach (ponad 10 mm), a szczególnie tętniaków olbrzymich (ponad 20 mm). Tętniaki workowate zbudowane są z szyi i worka, zbliżonego kształtem do kuli. Szerokość szyi tętniaka jest istotna przy planowaniu rodzaju zabiegu, gdyż szeroka szyja może być przyczyną wypadnięcia sprężynek używanych do zamknięcia jego światła (embolizacji), co może spowodować zamknięcie naczynia i wskutek tego udar niedokrwienny mózgu. Ściana tętniaka workowatego jest zwykle cienka, niemniej, wraz z wiekiem pacjentów pojawiają się i narastają w ścianie tętniaków zmiany miażdżycowe. W świetle tętniaka powstają skrzepliny, położone przy ścianie albo zamykające jego światło. Skrzepliny przekształcają się z czasem, w procesie organizacji, we włóknistą tkankę łączną, a tętniak wygląda wówczas jak guzowaty twór. Tętniaki wrzecionowate zlokalizowane są przede wszystkim na tętnicy podstawnej i środkowej mózgu, w przeciwieństwie do tętniaków workowatych, które typowo umiejscawiają się w miejscu podziału tętnic. Przyczyną ich powstawania są przeważnie zmiany miażdżycowe. Spotyka się je zatem głównie u osób w zaawansowanym wieku, choć mogą się pojawić także i u ludzi młodych po przebytych zapaleniach naczyń tętniczych, bądź w chorobach tkanki łącznej (np. w zespole Marfana). W takich przypadkach ściana tętniaka nie zawiera zwykle wewnętrznej błony sprężystej, a błona środkowa ulega zanikowi i zwłóknieniu. Tętniaki wrzecionowate rzadko są źródłem krwotoków podpajęczynówkowych. Z kolei częściej w ich świetle dochodzi do powstawania skrzeplin. Zakrzepica tętniaków wrzecionowatych tętnicy podstawnej może prowadzić do udaru niedokrwiennego w pniu mózgu i/lub w móżdżku. Duże tętniaki tej tętnicy mogą z kolei uciskać pień mózgu i być przyczyną wystąpienia objawów (tzw. zespołów pniowych). Jak często występuje tętniak mózgu? Częstość występowania tętniaków mózgu nie jest dokładnie znana. Według różnych opracowań szacuje się, że występują u 0,2–7,9% populacji. Większość z nich, bo 88% ujawnia się krwawieniem podpajęczynówkowym, 8% daje objawy guza mózgu, a 4% wykrywa się przypadkowo. W miarę jak zwiększa się dostępność nieinwazyjnych metod obrazowania mózgu (głównie tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny) i jego naczyń, coraz częściej znajdowane są niepęknięte tętniaki u pacjentów, u których te badania wykonuje się z innych przyczyn. Tętniaki najczęściej pozostają bezobjawowe do momentu pęknięcia, wówczas dochodzi do tak zwanego krwawienia podpajęczynówkowego (subarachnoid hemorrhage – SAH). Jak się objawia tętniak mózgu? Do momentu pęknięcia ściany i wylania się krwi do otaczających tkanek tętniak mózgu często nie daje żadnych objawów. Niekiedy duży tętniak mózgu może uciskać sąsiednie struktury i dawać objawy podobne do guza mózgu (np. bóle głowy, różne deficyty neurologiczne w zależności od lokalizacji struktur, na które uciska). Ryzyko pęknięcia tętniaka mózgu zależy głównie od jego właściwości, ale także od czynników ryzyka związanych z pacjentem. Kobiety i pacjenci w starszym wieku są w większym stopniu zagrożeni pęknięciem tętniaka mózgu. Istotna jest także predyspozycja rodzinna. Krewni pierwszego stopnia pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym obarczeni są kilkukrotnie większym ryzykiem wystąpienia tej samej choroby. U krewnych drugiego stopnia ryzyko to jest już porównywalne ze średnim ryzykiem występującym w populacji. Z modyfikowalnych czynników ryzyka, tylko palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze i nadużywanie alkoholu wiąże się z istotnym statystycznie wzrostem ryzyka krwawienia podpajęczynówkowego. Niektórzy autorzy sugerują, że stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych także wiąże się z częstszym występowaniem krwawienia podpajęczynówkowego. Występowanie takich cech tętniaka jak lokalizacja w tzw. tylnym kręgu (tętnice kręgowe, podstawna, tętnice tylne mózgu), duża średnica (>10 mm), czy wcześniejsze krwawienie, także wiążą się z większym ryzykiem jego pęknięcia. Na historię naturalną niepękniętego tętniaka i decyzję odnośnie do postępowania terapeutycznego mają wpływ: czynniki związane z pacjentem: wiek pacjenta, wcześniejsze wystąpienie krwawienia podpajęczynówkowego, współistniejące problemy zdrowotne, jak np. choroby przewlekłe, lub zespoły specyficznie związane ze zwiększonym ryzykiem tętniaka (torbielowatość nerek, zespół Marfana, zespół Ehlersa i Danlosa, nerwiakowłókniakowatość), stosowanie używek (alkohol, narkotyki [kokaina]), charakterystyka tętniaka: wielkość, lokalizacja, morfologia, czynniki jatrogenne: doświadczenie osób biorących udział w diagnostyce i zespołu operującego. Część tętniaków daje nieswoiste objawy, takie jak ból głowy, poszerzenie jednej źrenicy, podwójne widzenie, opadanie powieki. Najczęściej chorzy dowiadują się jednak o obecności tętniaka w momencie jego pęknięcia, czyli krwawienia podpajęczynówkowego. Na początku pojawia się nagły i bardzo silny ból głowy, często określany przez osoby doświadczające go jako najsilniejszy w życiu. Mogą się także dołączyć inne objawy, takie jak uczucie sztywności karku, światłowstręt, nudności i wymioty. U części chorych dochodzi do utraty przytomności, niedowładów czy afazji (zaburzeń mowy), a w stanach bardzo ciężkich – do śpiączki czy nawet śmierci. Często do pęknięcia tętniaka mózgu dochodzi w trakcie dużych wysiłków fizycznych, sytuacji stresowych czy aktywności seksualnej. Co robić w razie wystąpienia objawów pęknięcia tętniaka mózgu? Większość tętniaków mózgu jest bezobjawowa i jeśli nie zostaną przypadkowo znalezione w trakcie diagnostyki obrazowej mózgowia (np. angiografii tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego) nie są wykrywane. Zdarza się, że pierwsze krwawienie z tętniaka nie jest duże, a objawy po krótkim czasie ustępują. Typowo towarzyszy temu silny ból głowy, światłowstręt, uczucie sztywności karku. Należy wówczas jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe, które zabierze chorego do szpitala, ponieważ może nastąpić kolejne krwawienie, często poważniejsze od pierwszego i zwiększające ryzyko śmierci. Należy pamiętać, iż w przypadku wstąpienia objawów krwawienia podpajęczynówkowego należy unikać wysiłku fizycznego. Oczekując na transport do szpitala pacjent powinien leżeć! Pęknięcie tętniaka jest sytuacją zagrażającą życiu i może prowadzić do poważnych powikłań. Śmiertelność w ciągu 30 dni od krwawienia podpajęczynówkowego waha się według różnych autorów pomiędzy 32% a 67%. W miarę postępu w medycynie i poprawy jakości opieki nad chorymi (jakości i dostępności badań obrazowych i metod zaopatrywania tętniaków), długość przeżycia chorych z pękniętym tętniakiem wydłuża się, a liczba powikłań się zmniejsza. Oba te parametry zależą głównie od wielkości krwawienia i ewentualnego wczesnego krwawienia ponownego. Ciągle jednak 1/3 pacjentów, którzy przeżyją krwawienie podpajęczynówkowe nie jest samodzielna. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie tętniaka mózgu? Diagnostyka tętniaków mózgu niepowodujących objawów klinicznych polega na wykonaniu angiografii tomografii komputerowej (potocznie angio-TK) lub angiografii rezonansu magnetycznego (angio-MR). Wprawdzie nadal „złotym standardem” pozostaje badanie angiograficzne z podaniem kontrastu przez cewnik wprowadzony do naczynia, ale jest to badanie inwazyjne i nie powinno się go wykonywać w przypadku braku ewidentnych wskazań. Miejscowe komplikacje wynikające z wprowadzenia cewnika do naczynia oceniane są na ~5%, całkowita częstość występowania powikłań neurologicznych ~1%, a trwałe deficyty neurologiczne ~0,5%. U niektórych pacjentów, zwłaszcza w sytuacji, gdy wyniki badania angio-TK lub angio-MR nie pozwalają jednoznacznie odpowiedzieć, czy u pacjenta występuje tętniak, wykonuje się tradycyjną angiografię subtrakcyjną naczyń mózgowych, która jest najdokładniejszą metodą badania. W przypadku angio-TK, obrazy TK zbierane są w tętniczej fazie przepływu, po podaniu kontrastu. Metoda ta umożliwia uwidocznienie tętniaków o wielkości 2–3 mm z czułością szacowaną na 77–97% i swoistością 87–100%. Za pomocą angio-TK można prowadzić okresowe badania kontrolne u pacjentów po zabiegach embolizacji wewnątrznaczyniowej, po zabiegach z częściowym wyłączeniem tętniaka z krążenia za pomocą klipsów naczyniowych, a także u pacjentów leczonych zachowawczo. Angiografia rezonansu magnetycznego jest metodą, za pomocą której można otrzymać projekcje niemożliwe do otrzymania w trakcie klasycznej angiografii. W porównaniu z angio-TK badanie to trwa dłużej – od 30 do 60 minut. Z tego względu trudniej jest je przeprowadzić u chorych w ciężkim stanie. Czułość tej metody szacowana jest na 63–79% i jest ona szczególnie przydatna do obrazowania tętniaków od >3 mm do 5 mm średnicy. Swoistość tej metody jest ocenia się na 100%. Obrazowanie przy użyciu angiografii rezonansu magnetycznego może być przydatne w ocenie niewielkich zmian w wielkości tętniaka i badaniach kontrolnych u pacjentów po zabiegach inwazyjnych (klipsowanie i embolizacja wewnątrznaczyniowa) pod warunkiem zastosowania w trakcie tych zabiegów odpowiednich materiałów. Po wykonaniu tych badań lekarz specjalista diagnostyki obrazowej i radiologii ustala rozpoznanie. Następnym krokiem jest konsultacja z neurochirurgiem lub neuroradiologiem zabiegowym (interwencyjnym), którzy podejmują decyzję o leczeniu zabiegowym, bądź o okresowych badaniach kontrolnych mających na celu ocenę ewentualnego powiększania się tętniaka. W przypadku pęknięcia tętniaka dochodzi do wylania się krwi do przestrzeni otaczającej mózg, czyli krwawienia podpajęczynówkowego Rozpoznaje się je na podstawie typowego wywiadu – najsilniejszego w życiu bólu głowy – i badań obrazowych (zwykle angio-TK w poszukiwaniu tętniaka i TK mózgu w celu uwidocznienia krwi w przestrzeni podpajęczej). Czasem jednak w TK głowy krwotok podpajęczynówkowy nie jest widoczny. Wówczas wykonuje się punkcję lędźwiową i ocenia się płyn mózgowo-rdzeniowy, w którym jednoznacznie można stwierdzić cechy krwotoku. Jakie są metody leczenia tętniaka mózgu? Istnieją dwie metody leczenia tętniaków naczyń mózgowych: operacyjne założenie klipsa na szyję tętniaka (operacja z otwarciem czaszki) lub niewymagający otwarcia czaszki zabieg neuroradiologiczny – tak zwaną embolizację, czyli wypełnienie tętniaka sprężynkami (ang: coil) przez cewnik, który wprowadza się przez tętnicę udową w pachwinie. O sposobie leczenia decyduje zespół lekarski wspólnie z chorym; w skład zespołu wchodzą neurochirurg i radiolog interwencyjny (zabiegowy). Wybierając jedną z dwóch wyżej opisanych metod postępowania, zespół lekarski bierze pod uwagę wiele czynników, takich jak położenie tętniaka, jego wielkość, kształt, szerokość szyi i przyległych naczyń oraz określa ryzyko zabiegowe. Niezmiernie istotna w przebiegu choroby, rokowaniu, a także decyzji o planowanym leczeniu, jest wielkość tętniaka. Ryzyko pęknięcia tętniaka o średnicy do 10 mm szacuje się na 0–4% rocznie i jest odpowiednio większe w przypadku tętniaków o większych rozmiarach. Ponadto, należy pamiętać, że wymiar ich nie jest stały – tętniaki mogą się powiększać, stąd w przypadku podjęcia decyzji o nieleczeniu tętniaka zalecane jest okresowe wykonywanie badań obrazowych, aby ocenić jego wielkość. Ryzyko pęknięcia tętniaków o wymiarze 10 mm i więcej wynosi 1% rocznie, a w przypadku tętniaków mniejszych jest niższe. Ostatnie doniesienia sugerują jednak, że tętniaki o średnicy do 10 mm pękają częściej niż pierwotnie przypuszczano. Doprowadziło to do zmiany podejścia do leczenia niepękniętych tętniaków wewnątrzczaszkowych – obecnie zaleca się ich leczenie gdy średnica przekracza 7 mm. W przypadku leczenia chirurgicznego tętniaków, ryzyko powikłań okołooperacyjnych i pooperacyjnych wzrasta wraz z wielkością tętniaka i jest najmniejsze w przypadku tych do 5 mm (2,3%), dla tętniaków w granicach 6–15 mm ryzyko to wynosi 6,8%, natomiast największe jest w przypadku tętniaków 16–25 mm (14%). Zaleceń co do leczenia niepękniętych tętniaków wewnątrzczaszkowych jest wiele. Niektóre dane wskazują, iż leczenie powinno się wdrażać w przypadku tętniaków niepękniętych o wymiarze ponad 10 mm, a także w przypadku tętniaków o wymiarze 7–9 mm u chorych młodych i w średnim wieku. Mniejsze powinny być poddawane okresowej kontroli angiograficznej. Leczenie neurochirurgiczne (które przeprowadza neurochirurg) polega na wyłączeniu tętniaka z układu krążenia za pomocą klipsa naczyniowego, który umieszcza się na szyi tętniaka, przez co zamknięty zostaje dopływ krwi do tętniaka. Neurochirurg nacina skórę na głowie – w znieczuleniu ogólnym – następnie przecina kości czaszki wykonując kraniotomię, wypreparowuje tętniaka i zakłada metalowy klips. Operacja może trwać kilka godzin, a długość hospitalizacji zależy od stanu chorego. Leczenie wewnątrznaczyniowe (przeprowadza je neuroradiolog interwencyjny) polega na wyłączeniu tętniaka z układu krążenia za pomocą wypełnienia tętniaka specjalnymi sprężynkami (ang. coil – rodzaj specjalnej spirali platynowej). Do tętniaka mózgu dociera się za pomocą bardzo cienkich rurek nazywanych mikrocewnikami, które wprowadza się przez niewielkie nacięcie w pachwinie i następnie, wsuwające je poprzez naczynia krwionośne, doprowadza się je w pobliże tętniaka wewnątrz czaszki. Cały czas miejsce cewnika określane jest za pomocą specjalnego aparatu rentgenowskiego. Jest to metoda oparta na zaawansowanej technice, stworzona do małoinwazyjnego zamykania wad naczyniowych mózgu, w tym także tętniaków. Niekiedy w czasie zamykania (embolizacji) tętniaków niezbędne jest użycie specjalnych stentów (rodzaj drobno plecionej rurki z porami), które zapobiegają wydostaniu się sprężynek ze światła tętniaka. Przez porty w stencie wprowadza się następnie sprężynki do tętniaka. W szczególnych przypadkach używa się systemów zmieniających przepływ krwi (ang. flow diverter) w celu wyłączenia tętniaka z krążenia. W tych przypadkach konieczne jest przygotowanie chorego do zabiegu poprzez stosowanie odpowiednich leków. Czas trwania zabiegu może być krótki (kilkadziesiąt minut), ale może on także zająć do kilku godzin. Długość hospitalizacji zależy od powodzenia zabiegu i stanu klinicznego chorego, ale zwykle jest ona krótsza niż po klasycznym zabiegu neurochirurgicznym. Ogromne znaczenie w przebiegu choroby, rokowaniu, a także w podejmowaniu decyzji o planowanym leczeniu, ma wielkość tętniaka, jego lokalizacja, obecność innych tętniaków mózgu. Czy jest możliwe całkowite wyleczenie tętniaka mózgu? Chirurgiczne zaklipsowanie lub wewnątrznaczyniowa embolizacja pozwalają na trwałe wyłączenie tętniaka z krążenia, co można określić jako wyleczenie. Należy pamiętać, iż niekiedy w trakcie embolizacji tętniak nie jest całkowicie wypełniany sprężynkami. W takiej sytuacji pacjent będzie wymagał kolejnej embolizacji, aby tętniak został całkowicie wyłączony z krążenia. W trakcie zabiegu lekarz wykonujący embolizację wie czy tętniak został całkowicie wypełniony sprężynkami (coilami) i jeżeli nie zostanie całkowicie wypełniony, poinformuje o tym pacjenta i ustali termin kolejnego etapu zabiegu. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia tętniaka mózgu? W przypadku leczenia operacyjnego (klipsowanie) lub zabiegu wewnątrznaczyniowego (embolizacja) wyłączenia tętniaka z krążenia nie jest konieczne wdrażanie żadnego dalszego leczenia, ani wykonywanie okresowych badań obrazowych. Jeżeli jednak podjęta zostanie decyzja o obserwacji, okresowo wykonuje się badania obrazowe (np. angio-TK) aby upewnić się, że średnica tętniaka się nie powiększa. Decyzję o kolejnym badaniu obrazowym podejmuje się w każdym przypadku indywidualnie, początkowo zwykle wykonuje się je co 6–12 miesięcy. Pacjent pozostaje wówczas pod opieką poradni, zwykle neurochirurgicznej. Co robić, aby uniknąć zachorowania na tętniaka mózgu? Nie są obecnie znane metody profilaktyki powstawania tętniaka mózgu. Operacja tętniaka mózgu jest uważana za procedurę ratującą życie, która ma na celu zapobieganie lub minimalizowanie potencjalnych konsekwencji krwawienia z tętniaka mózgu. Operację można wykonać, aby naprawić nieuszkodzony tętniak mózgu, aby nie krwawił. Można to również zrobić, aby usunąć krew i zapobiec krwawieniu po pęknięciu tętniaka Operacja tętniaka mózgu to wysoce wyspecjalizowana procedura neurochirurgiczna, która wymaga rozległego i starannego planowania, nawet jeśli jest wykonywana w trybie nagłym. Getty Images / Tonpor Kasa Diagnoza związana z operacją tętniaka mózgu Tętniak mózgu (zwany również tętniakiem mózgu) to defekt tętnicy mózgowej. Wada tworzy wybrzuszenie w ścianie tętnicy. Zwykle wybrzuszenie jest dość cienkie i słabe. Krew może wyciekać z tętnicy przez małe rozdarcie w tętniaku. Lub tętniak może pęknąć, szybko przepuszczając krew do mózgu. Każde krwawienie z tętnicy w mózgu jest niebezpieczne, ale szczególnie niebezpieczne jest szybkie krwawienie z pękniętego tętniaka. Nieuszkodzony tętniak mózgu może naciskać na pobliskie obszary mózgu. Tętniaki mózgu mają tendencję do tworzenia się w tętnicach kręgu Willisa, struktury naczyniowej mózgu. Objawy niepękniętego tętniaka mózgu odpowiadają lokalizacji pobliskich obszarów, które są skompresowane lub pozbawione dopływu krwi. Tętniaki mózgu w kręgu Willisa ogólnie upośledzają funkcję nerwów czaszkowych na pniu mózgu. Typowe objawy niepękniętych tętniaków mózgu obejmują:KątKąt Zawroty głowy Podwójne widzenie Bóle głowy Napady padaczkowe Osłabienie twarzy, ręki lub nogi po jednej stronie ciała Objawy te mogą pojawiać się i znikać sporadycznie lub mogą być trwałe. Ogólnie rzecz biorąc, wraz z rosnącym tętniakiem mózgu lub tętniakiem mózgu, który oszukuje niewielkie ilości krwi, objawy mają tendencję do stopniowego nasilania się z czasem. I często objawy stają się nagle zauważalne, gdy tętniak osiągnie pewien punkt, w którym uciska lub podrażnia sąsiednie struktury. Pęknięty tętniak mózgu może powodować nagłe, intensywne efekty. Możesz mieć pęknięty tętniak mózgu, jeśli zdiagnozowano już tętniaka mózgu, lub możesz rozwinąć pęknięty tętniak, nawet jeśli nigdy nie wiedziałeś, że masz wadę. Skutki pękniętego tętniaka mózgu są nagłe i gwałtownie się pogarszają. Objawy pękniętego tętniaka mózgu mogą obejmować:KątKąt Intensywny, pulsujący ból głowy Trudności z koncentracją Zaburzenia mowy Zmiany behawioralne Dezorientacja Letarg Utrata przytomności Ruchy mimowolne Napady padaczkowe Niemożność poruszania twarzą, ramieniem i/lub nogą po jednej lub obu stronach ciała Pęknięty tętniak mózgu może spowodować poważne krwawienie w mózgu, głęboki obrzęk (obrzęk) i może doprowadzić do śmierci, zanim dana osoba będzie mogła dotrzeć do pomocy medycznej. Kryteria Decyzja o poddaniu się operacji leczenia tętniaka mózgu wiąże się z bardzo złożonym procesem, w którym bierze się pod uwagę wiele czynników. Dzieje się tak, ponieważ pęknięty tętniak mózgu może być śmiertelny, ale operacja jest również ryzykowna. Prawdopodobieństwo pęknięcia jest ważone z ryzykiem operacji. A możliwe wyniki różnią się dla każdej osoby. Ty i Twój lekarz omówicie swoją sytuację, gdy podejmiecie decyzję, czy kontynuować operację oraz jaki rodzaj zabiegu będzie dla Was najkorzystniejszy i najbezpieczniejszy. Według American Heart Association, osoby z tętniakami mózgu o średnicy mniejszej niż 7 milimetrów (mm) i które nie miały historii krwawienia z tętniaka, mają ryzyko pęknięcia tętniaka mniejsze niż 2,5% rocznie. A ludzie, których tętniaki rosną, mają 18,5% ryzyka pęknięcia tętniaka rocznie. W przypadku osób, które mają tętniaki większe niż 12 mm, zgłaszany odsetek złych wyników leczenia operacyjnego waha się od 13,5% do 27,6%, a ryzyko zgonu po leczeniu operacyjnym waha się od 0,7% do 3,5%. Czynniki, które Twój lekarz omówi z Tobą, obejmują: Twój ogólny stan zdrowia i zdolność do powrotu do zdrowia po operacji Rozmiar twojego tętniaka Lokalizacja twojego tętniaka Czy Twój tętniak zmienił kształt lub rozmiar Prawdopodobieństwo krwawienia tętniaka Czy Twój tętniak krwawi Czynniki takie jak palenie tytoniu, wysokie ciśnienie krwi, miażdżyca (stwardnienie tętnic) i młody wiek zwiększają ryzyko pęknięcia Jeśli masz krwawiący tętniak mózgu, prawdopodobieństwo wyzdrowienia po operacji jest głównym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji o poddaniu się operacji oraz ustalaniu optymalnego terminu operacji. Testy i laboratoria Jeśli wystąpią objawy i/lub wyniki badania fizykalnego, które wzbudzą podejrzenie, że możesz mieć pęknięty lub niepęknięty tętniak mózgu, musiałbyś poddać się badaniom diagnostycznym w celu zidentyfikowania możliwego tętniaka mózgu. Badanie lekarskie Biorąc pod uwagę, że objawy pękniętego tętniaka mózgu są tak niepokojące, twoje badanie fizykalne byłoby szybkie, a testy diagnostyczne w trybie nagłym. Oznaki pękniętego tętniaka mózgu obejmują: Bardzo wysokie lub niskie ciśnienie krwi Sztywna szyja Niewydolność oddechowa Napady padaczkowe Niezdolność do komunikacji Brak reakcji Jeśli masz objawy nieuszkodzonego tętniaka mózgu, wyniki badania fizykalnego mogą być subtelne. Twój lekarz może wykryć dowolną z następujących zmian z nieuszkodzonym tętniakiem mózgu: Nierówne ruchy oczu Oczopląs (szarpane ruchy oczu) Ptosis (opadająca powieka) Papilledema (obrzęk wewnątrz oka) Osłabienie lub zmiany odruchów po jednej stronie twarzy lub ciała Dalsze testy diagnostyczne są w dużej mierze określane na podstawie objawów i badania fizykalnego. Angiografia Tętniak mózgu można wykryć za pomocą angiogramu, który jest badaniem obrazowym wykonywanym w celu wizualizacji naczyń krwionośnych w mózgu. Angiogram tomografii komputerowej (CTA), angiogram rezonansu magnetycznego (MRA) są powszechnie stosowanymi testami do identyfikacji tętniaków mózgu. Cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA) jest interwencyjnym testem diagnostycznym, w którym do tętnicy wprowadzany jest cewnik w celu uwidocznienia naczynia krwionośnego będącego przedmiotem zainteresowania. DSA jest uważany za złoty standard w diagnostyce tętniaków mózgu, ale jest inwazyjny i wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań Testy diagnostyczne na tętniaki krwawiące Krwawiący tętniak mózgu może przeciekać krew do mózgu. Ogólnie rzecz biorąc, ostrą krew wykrywa się za pomocą tomografii komputerowej (CT). Badanie rezonansu magnetycznego mózgu (MRI) może być wykorzystane do wizualizacji krwi w mózgu po kilku godzinach, ale może nie wykryć krwi natychmiast. Nakłucie lędźwiowe to inwazyjny test, podczas którego pobierana jest próbka płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) z okolic kręgosłupa do analizy laboratoryjnej. Płyn może zawierać krew, jeśli masz pęknięty tętniak mózgu, ale ten test zwykle nie jest potrzebny do potwierdzenia diagnozy pękniętego tętniaka mózgu, jeśli krew zostanie wykryta podczas tomografii komputerowej mózgu. Operacja tętniaka mózgu wymaga znacznego planowania. Ze względu na jego potencjalny wpływ na świadomość, jeśli masz pęknięty tętniak mózgu, możesz nie być w stanie uczestniczyć w podejmowaniu decyzji chirurgicznych. Jednak prawdopodobnie będziesz mieć wiele pytań, jeśli zastanawiasz się, czy powinieneś poddać się profilaktycznej operacji w celu naprawy nieuszkodzonego tętniaka mózgu. A jeśli Ty i Twój lekarz zdecydujecie, że operacja jest właściwą decyzją dla Was, wówczas przedyskutujecie również, czy przycinanie chirurgiczne lub zwijanie wewnątrznaczyniowe jest odpowiednią procedurą dla Was. układ krwionośny / Fot. Spectral-Design / Opublikowano: 12:27Aktualizacja: 15:58 Embolizacja jest zabiegiem polegającym na wprowadzeniu cewnika z materiałem zatorowym do problematycznego naczynia, dzięki czemu likwiduje się nieprawidłowości żylne. Obecnie ma ona zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny – w ginekologii, urologii oraz neurochirurgii. Co to jest embolizacja?Embolizacja nerki (tętnicy nerkowej)Embolizacja tętniaka mózguPowikłania po embolizacji tętniakaEmbolizacja naczyniakaEmbolizacja mięśniaków macicy (tętnicy macicznej)Embolizacja żylaków powrózka nasiennegoEndowaskularna embolizacja Co to jest embolizacja? Embolizacja (wewnątrznaczyniowa) to jedna z bezpieczniejszych metod wykorzystywanych w leczeniu tętniaków mózgu. Zabieg polega na wprowadzeniu do krwiobiegu cewnika z materiałem zatorowym i zamknięciu światła naczynia. Embolizacja naczyń rozpoczyna się od wprowadzenia przez nacięcie w skórze oraz tętnicy (zazwyczaj udowej) specjalnej prowadnicy, za pomocą której dociera się do miejsca przeprowadzanego zabiegu. W tej okolicy uwalnia się materiał embolizacyjny, który zamyka docelowe naczynie lub tętniaka. W zależności od choroby procedurę wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Embolizacja nerki (tętnicy nerkowej) Zabieg embolizacji na tętnicy nerkowej lub mniejszych naczyniach zaopatrujących ten narząd w krew wykonuje się w przypadku raka nerki w celu pozbawienia odżywienia nieprawidłowych tkanek lub przed zabiegiem operacyjnym. Szczególnie przydatny jest w przypadku intensywnego krwawienia zmian. Powikłania po embolizacji naczyń nerkowych obejmują: zawał nerki, uszkodzenie naczyń i zespół poembolizacyjny (gorączkę, podwyższenie poziomu białych krwinek w surowicy, ból okolicy lędźwiowej). Leczenie tętniaków mózgu przeprowadza się obecnie często z zastosowaniem embolizacji. Ma ona na celu wyłączenie tętniaka z krążenia oraz spowodowanie jego wykrzepiania. Zabieg ten nie wymaga otwarcia czaszki, czyli tak zwanej kraniotomii, przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym. Podczas embolizacji, przez cewnik naczyniowy i pod kontrolą aparatu rentgenowskiego, tętniak zostaje wypełniony specjalnymi sprężynkami (tzw. coilami). Czasami w trakcie trwania operacji konieczne jest założenie stentów, mających na celu zapobiegnięcie wydostania się sprężynek z wnętrza tętniaka. Ile trwa embolizacja tętniaka? Zabieg może trwać od kilkudziesięciu minut do kilku godzin, w zależności od jego położenia oraz ewentualnych komplikacji w trakcie trwania zabiegu. Zalecenia po embolizacji tętniaka mózgu nie są tak restrykcyjne, jak w przypadku operacji neurochirurgicznych. Tylko czasami zaleca się wykonanie tomografii komputerowej, by w porę zaobserwować ewentualne powiększanie się tętniaka, a pacjent pozostaje pod opieką lekarza neurochirurga. Życie po embolizacji tętniaka mózgu jest bezpieczniejsze niż przed wykonaniem zabiegu. Powikłania po embolizacji tętniaka Powikłania po embolizacji są o wiele rzadsze niż te występujące po operacji neurochirurgicznej. Należą do nich: krwiak w miejscu wkłucia, udar mózgu, zakrzepica, stałe ubytki neurologiczne, zgon. Embolizacja naczyniaka Embolizację (np. wątroby) stosuje się także w leczeniu łagodnych zmian nowotworowych – naczyniaków, chociaż większość z nich zanika samoistnie z wiekiem. Zazwyczaj robi się ją w trakcie badania obrazowego zwanego angiografią. Jest ona konieczna przed wykonaniem zabiegu operacyjnego w celu zmniejszenia krwawienia. Embolizacja naczyniaków prowadzi do ich całkowitego wyleczenia. Embolizacja mięśniaków macicy (tętnicy macicznej) Embolizacja tętnicy macicznej jest jedną z metod leczenia mięśniaków macicy, będącą alternatywą dla zabiegów operacyjnych. Pozwala ona zachować płodność u kobiet starających się o dziecko. Poprzez odcięcie dopływu krwi dochodzi do zaniku mięśniaka oraz ograniczenia jego wzrostu. Jak przebiega zabieg? Do tętnicy wprowadza się pod kontrolą rentgenowską cewnik z małymi cząsteczkami. Dzięki temu dochodzi do zmniejszenia obfitych objawów krwawienia miesięcznego. Powikłania mogące wystąpić po embolizacji mięśniaków to: wypadanie mięśniaka przez szyjkę macicy, martwica, silne dolegliwości bólowe, gorączka. Najczęściej jest to jednak tylko kilkutygodniowy dyskomfort podbrzusza. Embolizacja żylaków powrózka nasiennego Uczucie ciężkości w worku mosznowym oraz obrzmienie może być konsekwencją żylaków powrózka nasiennego. Jedną z najnowszych metod ich leczenia jest embolizacja wewnątrzżylna. Skutkuje ona zamknięciem żyły jądrowej oraz niewydolnych naczyń splotu wiciowatego. Wykonuje się ją w przypadku występowania dolegliwości oraz podejrzenia niepłodności ze strony męskiej, która może być spowodowana podwyższeniem temperatury jąder, co jest związane z obecnością żylaków. Niestety jakość nasienia ulega poprawie tylko u części pacjentów poddających się temu leczeniu. Endowaskularna embolizacja Embolizacja tętniaków jest coraz szybciej rozwijającą się metodą leczenia. Tzw. technika endowaskularna zredukowała ryzyko względnie ciężkiego kalectwa lub zgonu o ponad 20 proc. Zabiegi endowaskularne przeprowadzane są w znieczuleniu miejscowym na sali operacyjnej, wyposażonej w aparat rentgenowski. Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Ewelina Stefanowicz lekarz Bilbiografia Przytrzymaji odkryj Farquhar C., Wytyczne dotyczące leczenia mięśniaków macicy opracowane zgodnie z zasadami EBM, [w:] „Australian and New Zealand Journal of Obstetrics and Gynaecology”, 2001; 41, s. 125–140. Malewski W. Diagnostyka i leczenie nerkowych naczyniakomięśniakotłuszczaków nerki, [w:] „Przegląd Urologiczny” 2016/5. Wasilewski G. Wewnątrznaczyniowe leczenie tętniaków mózgu, [w:] „Puls Szpitala”, 43/2 (kwiecień–czerwiec) 2014, Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. lek. Ewelina Stefanowicz Lekarka stażystka, absolwentka Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Mam za sobą wiele miesięcy praktyk w licznych trójmiejskich szpitalach. Interesuję się funkcjonowaniem ludzkiego organizmu zarówno od jego fizycznej, jak i psychicznej strony Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy

operacja tętniaka mózgu film