jak zregenerować mózg po narkotykach

Jak zregenerować mózg: śpij. Podstawą wypoczętego mózgu jest zdrowy, wartościowy sen. Podczas snu następuje regeneracja sieci neuronowej, która jest siatką przesyłającą informacje do naszego mózgu. Potrzebna ilość snu maleje co prawda z wiekiem, ale dorosły człowiek, który czuje zmęczenie, powinien przesypiać ciągiem Wszystkie substancje narkotyczne wpływają na nasz mózg. To właśnie ten przemożny wpływ wywołuje u użytkowników tych środków upragnione emocje i uczucia (np. euforię, uspokojenie czy uśmierzenie bólu). Mózg jest organem, który odpowiada za postrzeganie otaczającego nas świata. Zażywając narkotyki, zmieniamy naszą percepcję. Schizofrenia może pojawić się również po narkotykach. Brytyjska Służba Zdrowia raportuje, że marihuana, LSD, kokaina lub amfetamina może wywoływać objawy schizofrenii u osób podatnych. Krajowy konsultant ds. psychiatrii — prof. Piotr Gałecki informuje, że predyspozycje do choroby wykazuje 10% populacji. Komisja Biur Rachunkowych oraz Oddział Okręgowy w Warszawie Stowarzyszenia Księgowych w Polsce zapraszają na webinar, który poprowadzi dr Nelli Artienwicz- księgowa, badaczka postaw i zachowań Efektów ubocznych, jak się domyślasz, może być multum. Według mnie, do najciekawszych należą skutki braku komunikacji między półkulami (które przecież przejawiają różne funkcje). Pewnie pamiętasz, jak w poście o neuropsychologii opisywałam co nieco o polu Broki. Ten obszar mózgu, funkcjonalnie związany z generowaniem mowy Schrot Und Korn Er Sucht Sie. Czy faktycznie osoby ze stwardnieniem rozsianym mierzą się z zaburzeniami funkcji poznawczych? Jak wspierać pracę mózgu i czy warto ćwiczyć regularnie? Jakie znaczenia ma dieta i czy są jakieś treningi, które mogą wspomóc nasz mózg? „Zaburzenia funkcji poznawczych występują u 40–70% chorych w przebiegu SM. Ich obecność ma istotne znaczenie dla jakości życia pacjentów, ponieważ wiążą się ze zwiększonym współczynnikiem bezrobocia, ograniczeniem aktywności społecznych, relacji interpersonalnych, występowaniem zaburzeń seksualnych oraz trudnościami w wykonywaniu rutynowych zadań domowych”.[1] Czym jest atrofia mózgu i zaburzenia poznawcze oraz dlaczego warto rozmawiać o tym w kontekście stwardnienia rozsianego? Atrofia mózgu w stwardnieniu rozsianym to poważny problem. Dużo częściej mówi się o konsekwencjach stanu zapalnego i demielinizacji istoty białej niż o problemie ze zmniejszaniem powierzchni objętości mózgu. Pomimo że jest to zjawisko fizjologiczne i występujące u każdej osoby wraz z wiekiem, to u osób chorujących na stwardnienie rozsiane przebiega ono szybciej, co wiąże się właśnie z zaburzeniami funkcji poznawczych. Zaliczamy do nich między innymi: problemy z pamięcią, także tą krótkotrwałą, zaburzenia koncentracji i uwagi, problemy z nauką nowych rzeczy, przyswajaniem wiedzy, ogólne „zmęczenie poznawcze”, czyli silne poczucie zmęczenia przy intensywnym wysiłku umysłowym. Zaburzenia funkcji poznawczych u osób z SM mogą mieć swoje źródło zarówno w niszczeniu struktur mózgu na skutek procesów demielinizacyjnych, jak i atrofii mózgu. Dotyczą one pacjentów z każdą postacią oraz stopniem zaawansowania choroby. Poza tym zaburzenia funkcji poznawczych mogą pojawiać się jako jedne z pierwszych objawów choroby, jeszcze przed innymi objawami klinicznymi.[2] Co oprócz samej diagnozy SM wpływa na zaburzenia funkcji poznawczych? Warto pamiętać, że zaburzenia funkcji poznawczych mogą wiązać się także ze stylem życia. Należy zadbać o trzy podstawowe elementy: dietę, radzenie sobie z chronicznym stresem, sen. W chorobie przewlekłej, jaką jest stwardnienie rozsiane, ogromne znaczenie ma podjęcie działań zapobiegających wystąpieniom zaburzeń funkcji poznawczych. Zadbanie o właściwy styl życia stanowi podstawę profilaktyki nie tylko w kontekście zaburzeń poznawczych, ale też ogólnego wpływu na przebieg i rokowania w chorobie. Jak wygląda dieta dla mózgu i jakie składniki pokarmowe powinny się w niej znaleźć? Prawidłowo zbilansowana dieta jest przede wszystkim różnorodna i dostarczająca wszystkich niezbędnych witamin i składników mineralnych. Dla układu nerwowego i mózgu szczególne znaczenie mają jednak: Kwasy Omega-3, które znajdziemy w tłustych rybach morskich lub w dobrej jakości suplementach diety. Witaminy z grupy B, których bogatym źródłem są ziarna, nasiona i pestki, a także zielone owoce i warzywa czy mięso. Różnorodne źródła białka, które są prekursorami dla neuroprzekaźników.[3] Witamina D, która powinna być suplementowana w indywidualnie dobranej dawce na podstawie wyników badań. „Badania na modelach zwierzęcych potwierdzają, że odpowiednie odżywianie się jest niezbędne dla rozwoju mózgu i do prawidłowego funkcjonowania wielu procesów związanych z działaniem układu nerwowego. Wiele składników diety, takich jak woda, kwasy tłuszczowe, witaminy i składniki mineralne, regulują wzrost, rozwój i różnicowanie się komórek układu nerwowego”.[4] Trening mózgu – jak ćwiczyć zdolności poznawcze i budować rezerwę poznawczą? Mózg ma zdolność do regeneracji i neuroplastyczności. Nie oznacza to, że tworzą się w nim nowe neurony. Neuroplastyczność polega na wzmacnianiu się sygnałów między synapsami albo tworzeniu nowych połączeń między neuronami.[5] Aby zapobiegać skutkom atrofii oraz uszkodzenia struktur mózgu powstałych w procesach demielinizacji należy zadbać o tworzenie się rezerwy poznawczej. Rezerwa poznawcza: „Zasoby i/lub możliwości kompensacyjne, które pozwalają osobie z patologią mózgu w przebiegu schorzeń neurologicznych lub zmianami mózgowymi, cechującymi proces starzenia się, dobrze funkcjonować poznawczo.[6] W celu wypracowania rezerwy poznawczej należy zachować jak największą aktywność mózgu, przy czym najskuteczniejsze są działania polegające na: Uczeniu się nowych rzeczy. Neuropatyczność jest możliwa dzięki stawianiu sobie nowych zadań, przy czym nie jest istotne jak perfekcyjnie są one wykonywane. Warto podejmować wysiłek w nauce nowych rzeczy, nawet jeśli przychodzi to z większym trudem niż przed diagnozą, a efekty nie są spektakularne. Aktywności związane z socjalizacją. Aktywność dla mózgu połączona ze spotkaniami z innymi ludźmi będzie miała większą skuteczność niż podejmowana wyłącznie w odosobnieniu. Kontakty międzyludzkie sprzyjają neuroplastyczność i pracy mózgu. Umiarkowana aktywność fizyczna także zwiększa zdolności poznawcze i poprawia pracę mózgu, zdolność do uczenia się i zapamiętywania. Wspomaganie pracy mózgu oraz budowanie rezerwy poznawczej nie wymaga używania skomplikowanych narzędzi czy programów treningowych ani stosowania restrykcyjnych diet, czy kosztownych rehabilitacji. Dużo ważniejsza jest systematyczna praca oraz dbanie o dobrostan psychofizyczny z zachowaniem zasad racjonalnego odżywiania, zdrowego snu oraz właściwej regeneracji. Jeśli zainteresował Cię ten temat to koniecznie wysłuchaj całej rozmowy z neurobiolożką Joanną Podgórską. Podcast z cyklu #ZapytajoSM znajdziesz na: Spotify YouTube Zapytaj o SM … neurobiolożkę Skrypt do pobrania w pdf: Zapytaj o SM … neurobiolożkę Bibliografia: [1] Neuroobrazowe i genetyczne korelaty zaburzeń funkcji poznawczych w przebiegu stwardnienia rozsianego, Wojciech Guenter , Joanna Jabłońska, Maciej Bieliński , Alina Borkowska Psychiatr. Pol. 2015; 49(5): 897–910 [2] Zaburzenia poznawcze w stwardnieniu rozsianym i możliwości terapii, Iwona Kurkowska-Jastrzębska, Dagmara Mirowska-Guzel, Polski Przegląd Neurologiczny, 2008, tom 4, supl. A [3] ROLA SKŁADNIKÓW DIETY W SYNTEZIE WYBRANYCH NEUROTRANSMITERÓW, Zuzanna Goluch-Koniuszy, Joanna Fugiel, Kosmos, tom 65, nr 4, 2016 [4] CZY DIETA I SUPLEMENTY MOGĄ WSPOMÓC PRACĘ MÓZGU? Joanna Chłopicka, Wszechświat, t. 121, nr 1–3/2020 [5] Neuroplastyczność – podstawowe mechanizmy, Kossut, Małgorzata, Neuropsychiatry & Neuropsychology / Neuropsychiatria i Neuropsychologia . 2019, Vol. 14 Issue 1/2, p1-8. 8p. [6] Rezerwa poznawcza: jak się starzeć pomyślnie?, EWA MAŁGORZATA SZEPIETOWSKA, A N N A L E SU N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E – S K Ł O D O W S K A L U B L I N – P O L O N I A, VOL. XXXI, 3 2018 Po operacji pacjenci widzą białe myszy, pająki, albo muchy, nie poznają bliskich, są zdezorientowani lub agresywni. To znak, że występują u nich zaćmienia świadomości, zwane pooperacyjnym delirium. Pooperacyjne delirium występuje u blisko 5-15 procent wszystkich pacjentów. Takie komplikacje obserwuje się u niespełna co drugiego zoperowanego pacjenta w wieku powyżej 60 lat. Delirium może wystąpić bezpośrednio po przebudzeniu się z narkozy, kilka godzin po operacji albo parę dni później. Rodzaj objawów może być bardzo zróżnicownane; podobnie sprawa ma się z ich nasileniem. Typowe są fazy dezorientacji, niepewności, silnego niepokoju, urojeń i halucynacji. W większości przypadków mamy do czynienia z przejściowymi zaburzeniami, bez poważniejszych następstw. Pooperacyjne delirium ma w większości przypadków charakter przejściowy Około 40 procent chorych ma również rok po operacji tak ograniczone zdolności orientacji, że wymagają stałej opieki. Jeśli zaniecha się leczenia pooperacyjnego delirium, może ono wywołać demencję. Młodzi pacjenci bardzo rzadko cierpią na pooperacyjne zaćmienia świadomości. Decydującą rolę odgrywają rodzaj i czas trwania operacji Dokładne przyczyny występowania pooperacyjnego delirium nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. Jedno jest pewne: przy pooperacyjnym delirium chodzi o kilka czynników, które ze sobą współgrają. Grupą ryzyka są: osoby w podeszłyy wieku, pacjenci płeci męskiej oraz cukrzycy i wysokociśnieniowcy. Poważne, długie operacje, kryją w sobie wysokie ryzyko Decydującą rolę odgrywają też rodzaj narkozy i czas trwania operacji. Poważne operacje na sercu, albo wszczepienie endoprotezy stawu biodrowego kryją w sobie szczególnie wysokie ryzyko. Delirium może wywołać maszyna płuco-serce, którą często stosuje przy operacjach zakładania bypassów. Wystąpieniu delirium sprzyjają obok stresu operacyjnego, deficyt płynów w organizmie, zakłócenie równowagi elektrolitów w organizmie, zaburzenia przemiany materii oraz określone leki. Wystąpieniu delirium sprzyja stres operacyjny Odpowiedź da prosty test Chcąc zapobiec trwałemu ograniczeniu zdolności kognitywnych (tzn zdolności do myślenia skutecznego w sytuacjach nieprzewidywalnych) trzeba możliwie szybko i jednoznacznie rozpoznać pooperacyjne delirium i je leczyć. Stan świadomości pacjenta można ocenić bardzo szybko, tuż po jego przebudzeniu się z narkozy, przy pomocy prostego testu. W tym celu zadaje się choremu kilka prostych pytań na temat czasu, miejsca i jego osoby. Poza tym ocenia się, czy pacjent zachowuje się odpowiednio do sytuacji i czy możliwa jest z nim prosta komunikacja, czy ma halucynacje. 2 godziny przed operacją i po zabiegu pacjenci powinni spożywać płyny Leki neuroleptyczne Jeżeli test wypadł niekorzystnie dla pacjenta, aplikuje mu się tak zwane leki neuroleptyczne (te leki stosuje się w leczeniu zaburzeń psychicznych, przyp. red.). Leki neuroleptyczne mają również zmniejszyć ryzyko demencji u pacjenta. Ważne dla pacjenta By zapobiec delirium, chorzy powinni dużo pić. Według nowych zaleceń na dwie godziny przed operacją można pić wodę, klarowne soki owocowe, kawę i herbatę. Po operacji pacjenci powinni pić, jeśli tylko poczują pragnienie. ARD / Iwona D. Metzner red. odp.: Barbara Cöllen

jak zregenerować mózg po narkotykach